Είναι συνεχώς πάνω στα βλέφαρά μου
Και τα μαλλιά της μέσα στα δικά μου,
Έχει τη μορφή των χεριών μου,
Έχει το χρώμα των ματιών μου,
Απορροφάται μέσα στη σκιά μου
Όπως μια πέτρα στον ουρανό.
Έχει πάντα τα μάτια ανοικτά
Και δεν με αφήνει να κοιμηθώ.
Τα όνειρά της στο άπλετο φως
Κάνουν τους ήλιους να εξατμίζονται,
Mε κάνει να γελώ, να κλαίω και να γελώ,
Να μιλώ, χωρίς να έχω τίποτα να πω.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου